Rozdział XIV

Żyje mi się jak w bajce! - Tylko takie myśli przychodziły do mojej głowy. Mam syna oraz narzeczonego, którego więcej nie ma w domu niż jest, ale rozumiem. Nowa płyta, trzeba ją wypromować. Zapewne pojadą w trasę, a ja zostanę z małym Jackiem.

- Co malutki? Zgłodniałeś? - Zapytałam, biorąc chłopca na ręce, ruszyłam z nim do kuchni, aby przygotować mu mleko. Szkoda, że nie mogę go karmić w naturalny sposób, ale taki też mi odpowiada i nie narzekam. Kołysząc go w ramionach i nucąc piosenkę, przygotowałam posiłek, który następnie dałam mu do skonsumowania. Boże, jaki on jest podobny do Cheza. Te same rysy, to samo spojrzenie i uśmiech. Jest mniejszą wersją mojego faceta. Jak urośnie, będzie rozchwytywany przez kobiety. 

- Jaki z ciebie przystojniak. - Powiedziałam na głos, a później ułożyłam Jacka do snu. Sama też byłam zmęczona, bo nie śpię od dwóch dni nie licząc tylko krótkich drzemek, kiedy Jack śpi. Zaniosłam go do łóżeczka, przykryłam kołderką i zostawiając uchylone drzwi, zeszłam na dół. Jest już grubo po północy, a Chestera nie ma. Zapewne wróci nad ranem, ale nie zamierzam tego przegapić. 

Postanowiłam posprzątać dom, bo wczoraj nie miałam czasu. Musiałam nauczyć się do egzaminu z matmy, który pierwszorzędnie zaliczyłam i matmę mam już z głowy do końca roku szkolnego. Cichutko podśpiewując sprzątałam salon z zabawek, później uprasowałam pranie i pochowałam do odpowiednich szafek. Ogarnęłam kuchnie, łazienki, a kiedy szłam sprzątać sypialnie, obudził się mój przybrany syn. 

Pomimo zmęczenie, pobiegłam najszybciej jak mogłam i już kołysałam go w ramionach. 

- Cichutko, mama jest przy tobie. - Zanuciłam mu tę samą kołysankę, którą moja babcia tuliła mnie do snu. Ona działała na wszystkie dzieci tak samo, zawsze spali jak aniołki. Odłożyłam go do łóżeczka i klęknęłam obok. 

Usłyszałam przekręcanie klucza w zamku i zorientowałam się, że wrócił Chester. Spojrzałam na zegarek - trzecie piętnaście. 

Zaczyna mi go brakować. Codziennie mijamy się rano przy śniadaniu, a później rozmawiamy tylko przez telefon. Czuję się, jakby nasz związek istniał na odległość. 

Ktoś po cichu wszedł na górę i otworzył drzwi do naszej sypialni, ale po chwili je zamknął. Teraz usłyszałam otwieranie drzwi do pokoju Jacka. 

- Kochanie, jeszcze nie śpisz? - Zapytał czule i podszedł do mnie.

- Nie mogę spać. Idź się połóż, bo zapewne jesteś zmęczony, a ja posiedzę z naszym synem.

- Kochanie, uważam, że powinniśmy porozmawiać. - Zaczął temat. W mojej głowie miałam już najczarniejsze scenariusze. Może mnie zdradził, może znalazł sobie inną, może mnie nie kocha? Przytaknęłam tylko i ostrożnie podniosłam się z klęczek. Byłam osłabiona, ale nie chciałam, aby to widział. 

- Śpij spokojnie, skarbie. - Pocałowałam naszego synka w czoło i razem z narzeczonym wyszłam do naszej sypialni. Usiadłam na podłodze, bo jeśli poczułabym pod sobą miękki materiał pościeli, odpłynęłabym. Chezy zaświecił światło, a później usiadł naprzeciwko mnie i popatrzył mi głęboko w oczy.

- Kochanie, jesteś bardzo zmęczona. Powinnaś odpocząć. 

- Daj spokój. Zarwałam tylko trzecią noc z rzędu, uważam, że i tak dobrze się trzymam.  

- Ile nocy zerwałaś? Zamęczysz się. Boże jak ja mogłem tego wcześniej nie zauważyć. Jestem najgorszym facetem jakiego może mieć tak wspaniała kobieta jaką jesteś ty. Przepraszam. - Szepnął.

- Za co mnie przepraszasz?

- Za to, że nie poświęcam ci czasu, że ciągle pracuję i nie interesuje się wami. Dlatego dziś powiedziałem chłopakom, że biorę sobie urlop na co najmniej dwa tygodnie. Chcę ten czas spędzić z tobą i z dzieckiem.

- Kochanie, promujecie nową płytę, to raczej nie wyjdzie wam na dobre.

- Za miesiąc lecimy w trasę. Nie będę was widział przez dwa miesiące, dlatego chcę zostać z wami i cieszyć się urokami ojcostwa. Nie da się wymazać tych tygodni, kiedy wszystko zostawiałem na twojej głowie i szedłem do pracy, a później do jakiegoś klubu. Dlatego z całego serca cię przepraszam i postaram ograniczyć w pracy. Kocham cię, Paula. 

- Też cię kocham. - Przytulił mnie do siebie, a później pocałował tak czule, że rozpłynęłam się pod jego pieszczotą. 

- Jutrzejszy dzień, masz cały dla siebie. Pojedź z Anną na zakupy, do spa, kosmetyczki, gdzie tylko chcesz.

- Chcę zostać z tobą i Jackiem w domu, to mnie najbardziej uszczęśliwi. - Przytuliłam się do niego, a później poszłam do łazienki się wykąpać. Wzięłam bardzo szybki prysznic, bo nie miałam sił ustać w brodziku. Co się ze mną dzieje? Ostrożnie wyszłam i podtrzymując się umywalki spojrzałam na siebie krytycznym wzrokiem.

Podkrążone oczy, przekrwawione białka, strasznie blada skóra i porządnie schudłam. Muszę bardziej o siebie zadbać, bo niedługo będę jak zombie z filmów Cheza. Ubrana w satynową koszulkę, udałam się do naszej sypialni, po drodze sprawdzając, czy Jack nadal spokojnie śpi. Kiedy zobaczyłam, że słodko pochrapuje, poszłam do naszej sypialni. Chester leżał i patrzył w sufit. Musiało coś go frasować, bo zawsze tak robi, kiedy boryka się z jakimś problemem. 

- Chez, jest coś, co chcesz mi powiedzieć? - Zapytałam siadając obok po turecku.

- Myślę, że jesteś najwspanialszą kobietą, jaką mógłby mieć mężczyzna oraz o tym, że jestem cholernym szczęściarzem, że wpadłem na ciebie na tym koncercie. Gdyby nie to, zapewne teraz byłbym nikim. - Dotknął mojej dłoni i posłał szczery uśmiech.

- To samo mogę powiedzieć o tobie. Dałeś mi tak dużo szczęścia i miłości, dałeś mi wspaniałą rodzinę, o której zawsze marzyłam.

- Czasami mam wrażenie, że męczysz się przy mnie.

- To nie prawda, czasami jestem zmęczona, ale to tylko przez naukę. Owszem denerwujesz mnie takim głupim gadaniem, że jesteś dla mnie za stary i powinnam znaleźć kogoś innego. Wtedy odnoszę wrażenie, że chcesz ze mną zerwać. Bo jaki facet ciągle proponowałby swojej dziewczynie zmianę partnera?

- Wiesz, boje się, że zmarnuje ci przyszłość.

- Jeśli tego się obawiasz, to dlaczego się ze mną zaręczyłeś? Dlaczego mówisz, że mnie kochasz, skoro nie jesteś tego pewien? - Powiedziałam ze łzami w oczach. Podniosłam się z łóżka i wyszłam. Nie chciałam się z nim kłócić, ale nie mogłam tego słuchać. Miałam dosyć. Udałam się do pokoju Jacka i tak jak miałam w zwyczaju usiadłam obok łóżeczka. Chłopczyk spał spokojnie, ale ja zalałam się łzami. Przecież było nam tak dobrze, a teraz? Wszystko się zaczyna pieprzyć. Jeśli jeszcze raz wspomni o tym, że jest dla mnie za stary - skończę ten związek. Nie obejrzę się za siebie i skończę ze sobą. 

Ktoś zapukał do pokoju, nie odezwałam się, bo nie chciałam, aby widział, że płaczę. 

- Paula, przepraszam. Nadal nie rozumiem, dlaczego obdarzasz mnie taką miłością. 

- Chcesz wiedzieć? Proszę bardzo. Kocham cię za twoją osobowość, za tę troskę, którą mnie obdarzasz, za stanowczość i uległość. Za to, że nigdy mnie nie zostawiasz w potrzebie i jestem dla ciebie najważniejsza. Pokochałam się za to, że jesteś dla mnie ostoją. A teraz, teraz mnie ranisz. Wiesz, że gdybym cię nie kochała, nie przyjęłabym twoich oświadczyn, nie zależałoby mi na twoim synu i na tobie. Jednak ty dalej łudzisz się, że jestem taka jak inne i zostawię cię, kiedy mi się znudzisz! - Ostatnie zdanie wykrzyczałam, co nie było dobrym pomysłem, bo obudziłam Jacka. Szybko wstałam i przytuliłam go do swojej piersi. 

- Chodź kochanie, zaraz zmienię ci pieluszkę, a później pójdziemy cię nakarmić. - Uśmiechnęłam się do niego pogodnie i kładąc go na leżankę, zaczęłam przewijać dziecko. 

- Kto się już wyspał? - Pytałam Jacka, jednocześnie zabawiając go dłonią, aby nie zaczął znów płakać. On tylko gaworzył i uśmiechał się do mnie. Przebrany synek, był o wiele szczęśliwszy i spokojniejszy. 

Wzięłam go na ręce i poszłam przyszykować mu posiłek. Chester patrzył na mnie, ale nic się nie odzywał. Zeszłam do kuchni. 

- Mały Jack, znów jest głodny. Jak będziesz tak dużo jadł, to urośniesz na dużego chłopca. - Mówiłam do niego, bo wiedziałam, że on to słyszy. Chciałam go przyzwyczaić do swojego głosu. Był dla mnie wszystkim.

- Jutro, pójdziemy na długi spacer z tatą, tak? Tatuś spędzi z nami całe dwa tygodnie. - Nalałam mleka do butelki i sprawdziłam, czy ma odpowiednią temperaturę. 

- Paula, porozmawiajmy. - Usłyszałam głos mojego ukochanego. 

- Oczywiście, rozmawiajmy. - Znów posłałam ciepły uśmiech Jackowi, który dotknął mojej dłoni. Sprawiło mi to dużo przyjemności.

- Masz rację, zachowuje się jak skończony kretyn.

- Tego nie powiedziałam, a nawet nie pomyślałam, że jesteś kretynem. - Przerwałam mu, a on się ciepło do mnie uśmiechnął.

- Nie powiedziałaś tego, ale ja wyciągnąłem takie wnioski. Wychowujesz mojego syna zupełnie jakbyś była jego matką. Zajmujesz się naszym domem i ciągle powtarzasz, że mnie kochasz. Dlatego, obiecuję więcej nie mówić, że powinnaś być z kimś innym. Dzięki temu, co mi powiedziałaś, zrozumiałem, że słowa "Kocham Cię" - były zawsze wypowiadane szczerze i nigdy w nie nie wątpiłem. - Podeszłam do niego i przytuliłam się do niego, oczywiście między nami był Jack, który wesoło się uśmiechał. 

- Paula, pozwól mi ułożyć go do snu, a sama się prześpij. Jesteś padnięta. - Wziął ode mnie naszego syna, ja złożyłam na jego ustach czuły pocałunek i powoli poszłam na górę. Kiedy znalazłam się w łóżku, zasnęłam od razu. 

____

Hej, hej, hej...

Witam wszystkich. Już kolejny rozdział dodany, a moje pomysły się mnożą i to tylko Wasza zasługa, bo motywujecie mnie przez dodawanie komentarzy.

Już za kilka dni koniec roku szkolnego, z czego jestem niezmiernie dumna, bo będę miała z głowy te wszystkie poprawy i nauczycieli, którzy są tak strasznie niezdecydowani. 

W związku z tym, że w wakacje mam zamiar poświęcić się pisaniu to rozdziały powinny pojawiać się częściej (dwa - trzy razy w tygodniu). Tak sobie pomyślałam, że ta historia będzie miała około czterdziestu rozdziałów i na tym skończę. Oczywiście jeśli z Panią Ciemności znajdziemy nowsze pomysły, które będziemy chciały wykorzystać to może w bliższej przyszłości pojawi się kontynuacja. 

I na koniec informacja, którą wysłała mi moja poprzedniczka. 

Kazała Was wszystkich pozdrowić z wyspy Wolin i Życzyć dużo weny oraz zapytać, jak podobał wam się koncert LP we Wrocławiu. ( Ja również przyłączam się do tego pytania).

Ona już niedługo do nas wróci! 

Dziwię jej się, że wytrzymuje tyle bez telefonu, internetu, komputera oraz muzyki (dobrej muzyki) - tam ciągle słucha jakiś melodii, które pomagają w medytacji i wyciszeniu. Wcześniej z tymi podmiotami nie rozstawała się z nimi na krok. List doszedł dziś rano.

To już chyba tyle, o czym chciałam poinformować. 

Pozdrawiam Wszystkich, Lilith.